Σε λίγες μέρες, μόλις λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του τρίτου βιβλίου της τεσυ μπαιλα, με τίτλο Το μυστικό ήταν η ζάχαρη από τις εκδόσεις Ψυχογιός, επανακυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο Το Πορτρέτο της Σιωπής από τις εκδόσεις ΕΝΑΣΤΡΟΝ
εγω η απλη αναγνωστρια καταθετω:
ειναι η σιωπη σε ενα πορτρετο που με αφηνει να δακρυσω μαζι του,να με συντροφευει,να γινει το λιμανι της ψυχης μου...και εγω την αφηνω κεινη τη σιωπη...δεν την φοβαμαι...
ειναι το κελαιδισμα κεινου του βιολιου,ειναι η γραφη της ψυχης που ρεει απο τα δαχτυλα της δημιουργου γιοματη μυρωδιες..αρωμα λουιζας και βασιλικου,λεβαντα και αγριοπασχαλια...
ειναι η γραφη που μου επιτρεπει να γυρνω..μεσα μου..γιατι πραγματικα η μελωδια τουτης της γραφης δεν μοιαζει με καμμια...ειναι σαν να γραφτηκε απο μια ψυχη κανταδα στις ψυχες μας....
"Η σιωπή είναι η σκάλα που οδηγεί στο σκοτεινό άδυτο της ψυχής μας...
Είναι η υπόκρουση που μας βοηθάει να αφουγκραστούμε το όνειρο...
Είναι τα σπάργανα όπου γεννιέται η μουσική...
Είναι η πηγή της μοναξιάς και της αυτογνωσίας...
Είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θείου...
Ο Χριστόφορος δυο αγάπες είχε στη ζωή του. Τη θάλασσα και το βιολί.
Και όταν οι αγάπες του αυτές αναμετρήθηκαν με τον έρωτα που έχει ένας άντρας για μία γυναίκα, έχασε ο φτερωτός θεός. Εκείνος φεύγει για να αναζητήσει μες στη μοναστική σιωπή τον εαυτό του.
Εκείνη απομένει με τη δική της αλήθεια στα σπλάχνα, βυθισμένη στη σιωπή της ενοχής.
Τι γίνεται όμως όταν ο Θεός του Χριστόφορου "δοκιμάζει" ένα πλάσμα που δεν φταίει για ό,τι αποφάσισαν οι δυο εραστές; Πόσο αντέχει το όνειρο να μένει αλώβητο στο βάθρο του; Τι συμβαίνει όταν η πίστη δοκιμάζεται;
Τότε ένα βιολί μαστορεύει μελαγχολικές μελωδίες, μια γυναίκα αποτυπώνει το πορτρέτο της σιωπής σ' ένα χαρτί και το πορτρέτο της αγάπης στην καρδιά της, μια μάνα καταριέται το Θεό και ένα παιδί περιμένει μια θυσία για να ζήσει...
Τότε και ο Χριστόφορος έρχεται αντιμέτωπος με τη σιωπή του και με δυο μάτια που κρύβουν μέσα τους την ίδια αναζήτηση όπως και τα δικά του..."
ο ζιλμπερ ζινουε ειπε: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!
η πασχαλια τραυλου ειπε: ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ,ΤΕΧΝΗ!εγω η απλη αναγνωστρια καταθετω:
ειναι η σιωπη σε ενα πορτρετο που με αφηνει να δακρυσω μαζι του,να με συντροφευει,να γινει το λιμανι της ψυχης μου...και εγω την αφηνω κεινη τη σιωπη...δεν την φοβαμαι...
ειναι το κελαιδισμα κεινου του βιολιου,ειναι η γραφη της ψυχης που ρεει απο τα δαχτυλα της δημιουργου γιοματη μυρωδιες..αρωμα λουιζας και βασιλικου,λεβαντα και αγριοπασχαλια...
ειναι η γραφη που μου επιτρεπει να γυρνω..μεσα μου..γιατι πραγματικα η μελωδια τουτης της γραφης δεν μοιαζει με καμμια...ειναι σαν να γραφτηκε απο μια ψυχη κανταδα στις ψυχες μας....
Πόσες νότες άραγε αρκούν, για να αποτυπώσουν σ΄ ένα κύμα μελωδικό το πορτρέτο της σιωπής; Και πόση σιωπή χρειάζεται, για να ακούσει κανείς τη αρμονία μιας μελωδίας να ξετυλίγεται μέσα του;
Μια μελωδία από σκορπισμένες νότες συντελεί πάντα στο γνωστικό μας αυτοπροσδιορισμό. Είναι η αιολική μουσική των κυμάτων όταν συνομιλούν ερωτικά, αργοσαλεύοντας στη θαλασσινή τους συμφωνία ή απλώς ένα κύμα που έρχεται να υπενθυμίσει ότι η μοναχικότητα μπορεί να είναι ένα δικαίωμα, μια αδιαπραγμάτευτη αξία;"Η σιωπή είναι η σκάλα που οδηγεί στο σκοτεινό άδυτο της ψυχής μας...
Είναι η υπόκρουση που μας βοηθάει να αφουγκραστούμε το όνειρο...
Είναι τα σπάργανα όπου γεννιέται η μουσική...
Είναι η πηγή της μοναξιάς και της αυτογνωσίας...
Είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θείου...
Ο Χριστόφορος δυο αγάπες είχε στη ζωή του. Τη θάλασσα και το βιολί.
Και όταν οι αγάπες του αυτές αναμετρήθηκαν με τον έρωτα που έχει ένας άντρας για μία γυναίκα, έχασε ο φτερωτός θεός. Εκείνος φεύγει για να αναζητήσει μες στη μοναστική σιωπή τον εαυτό του.
Εκείνη απομένει με τη δική της αλήθεια στα σπλάχνα, βυθισμένη στη σιωπή της ενοχής.
Τι γίνεται όμως όταν ο Θεός του Χριστόφορου "δοκιμάζει" ένα πλάσμα που δεν φταίει για ό,τι αποφάσισαν οι δυο εραστές; Πόσο αντέχει το όνειρο να μένει αλώβητο στο βάθρο του; Τι συμβαίνει όταν η πίστη δοκιμάζεται;
Τότε ένα βιολί μαστορεύει μελαγχολικές μελωδίες, μια γυναίκα αποτυπώνει το πορτρέτο της σιωπής σ' ένα χαρτί και το πορτρέτο της αγάπης στην καρδιά της, μια μάνα καταριέται το Θεό και ένα παιδί περιμένει μια θυσία για να ζήσει...
Τότε και ο Χριστόφορος έρχεται αντιμέτωπος με τη σιωπή του και με δυο μάτια που κρύβουν μέσα τους την ίδια αναζήτηση όπως και τα δικά του..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σαν γλυκο του κουταλιου