ΣΥΛΛΑΒΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ απο τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Καλοκαιρι ειναι οι καλαμιες που αντιστεκονται στον αερα...το παραπονο της γερικης συκιας οταν πιεζεις  τους αγουρους ακομα μαστους της, τα συκα της,και βγαζουν γαλα.
Καλοκαιρι ειναι η αλητεια του βλεμματος πανω στα πενταρφανα νερα του πελαγους...Τα ορφανα αστρα του νυχτερινου ουρανου...ο γαλακτωδης οριζοντας του Ιουλιου...
Δημητρης Στεφανακης

Το βιβλιο ηταν προταση της αγαπημενης μου Τεσυ Μπαιλα σε μια απο κεινες τις υπεροχες μαραθωνιες τηλεφωνικες επικοινωνιες μας και την δικη της σκεψη θα σας παρουσιασω για το βιλβιο

" 

Καθώς ο όγκος της λογοτεχνικής παραγωγής όλο και περισσότερο αυξάνεται είναι μεγαλύτερη η ανάγκη να διακριθεί η λογοτεχνική ποιότητα γι αυτό λοιπόν το επιλέγω μια και πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν εκφραστική δυναμική. Με αφορμή ένα ταξίδι στο χωροχρόνο που ένας ευρηματικός αστροφυσικός επινοεί, ο Αλμπέρ Καμύ επιστρέφει στη ζωή, σαράντα χρόνια μετά τον πραγματικό του θάνατο, για να ανακαλύψει εκ νέου τη δύναμη του φωτός ως φυσικής αλήθειας και τον συμβολιστικό του ρόλο στις ανθρώπινες πράξεις. Μέσα στο κάτοπτρο του ελληνικού καλοκαιριού ο Καμύ βλέπει το τέλος και την αρχή της υπαρκτικής του οντότητας και επαναπροσδιορίζει όλα όσα τα διαμόρφωσαν. Έτσι η ζωή δίνει μια δεύτερη ευκαιρία να ολοκληρώσει ένα ατελεύτητο έργο κάτι που ο Καμύ ποτέ δεν θα κάνει. Ανέφικτη η ολοκλήρωση σε μια λάθος εποχή. Όλα είναι διαφορετικά κι όλοι θα το νιώσουν όσο κρατάει ένα καλοκαίρι, μέχρι όλα να "βουλιάξουν στην αιώνια απουσία των αισθήσεων" και πάλι.

  Επειδή, όπως ο συγγραφέας αναφέρει: "δεν μπορείς να μπεις για δεύτερη φορά στον ίδιο ποταμό", μπορείς όμως να βιώσεις όσα σου επιτρέψει να "συλλαβίσεις" η ροή του. Ο Καμύ επιστρέφει και μαζί του επιστρέφει η αντίληψη ότι η ηθική υπόσταση ενός ανθρώπου σηματοδοτεί αλλά και δίνει νόημα στην αίσθηση ευθύνης των επόμενων γενεών ανεξάρτητα αν κάθε εποχή έχει τη δική της ταυτότητα. Ο συγγραφέας με ένα λόγο λιτό, γνήσια ελληνικό και ταυτόχρονα αιχμηρό όταν εκείνος θέλει, συνθέτει μια ιστορία φανταστική και μας καλεί να αναλογιστούμε τελικά πως κάθε εποχή έχει τα δικά της ανάλογα, ίσως αυτά που της αξίζουν ή και όσα κατάφερε να δημιουργήσει. Επειδή κάθε δημιουργία απαιτεί μια διαδικασία επώδυνη και ο βαθμός στον οποίο ανταποκρινόμαστε σ' αυτήν αποτελεί τον δείκτη του πολιτισμικού μας ορίζοντα.

Η ζωή επανέρχεται αλλά αυτή τη φορά όλα είναι διαφορετικά, αφού:"τούτο το καλοκαίρι δεν χρειάζεται πια συγγραφείς. Περιμένει μόνο τουρίστες".Δίπλα στον Καμύ μια νεαρή δημοσιογράφος αναζητεί τον μύθο, ένας αιρετικός επιστήμονας τη δικαίωση, ένας αποτυχημένος συγγραφέας την έμπνευση. Άνθρωποι, βιβλία και έρωτες ζητούν ολοκλήρωση. Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι απλώς το στοίχημα του χαμένου χρόνου.

Ένα ταξίδι στις Κυκλάδες και στο φως, που συμφιλιώνει τη ζωή με τον θάνατο, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τη λογοτεχνία, για τη φιλοσοφία και τα απωθημένα της ψυχής«Σαράντα χρόνια αργότερα ένας άντρας.» Παράξενο που άρχιζε έτσι το δεύτερο κεφάλαιο του Πρώτου ανθρώπου. Λες και ο συγγραφέας του, ο Αλμπέρ Καμύ, γνώριζε πως θα «ξαναζούσε» σαράντα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του, που δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει αυτό το μυθιστόρημα. Επιστρέφοντας στη Μύκονο, ένα καλοκαίρι στα τέλη του 20ού αιώνα, βρίσκεται αντιμέτωπος με το ερώτημα: Είναι ο θάνατος το αναπάντεχο τέλος που κόβει οριστικά το νήμα της ζωής και της δημιουργίας, ή υπάρχει κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία για να ολοκληρώσει κανείς ό,τι άφησε στη μέση;  "

Τέσυ Μπάιλα

συλλαβιζοντας το καλοκαιρι.....

ενα εξαιρετικο βιβλιο μοναχα απο την συλληψη του και την αρτιοτητα των λεξεων του 

Ένα ταξίδι στις Κυκλάδες και στο φως, που συμφιλιώνει τη ζωή με τον θάνατο, ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τη λογοτεχνία, για τη φιλοσοφία και τα απωθημένα της ψυχής μας...

θελω μοναχα να ευχαριστησω τον συγγραφεα  για αυτο το υπεροχο τυλιγμα που ενιωσε η ψυχη μου καθως ενιωσε πλημμυρισμενη απο το γαλαζιο του αιγαιου και απο το φως της γραφης του δημητρη στεφανακη

εναν συγγραφεα που προτεινω να ακολουθειτε πιστα  σε καθε δουλεια του!..πιστεψτε με δεν θα βρειτε σε αυτον ουδεμια ..συνταγη συγγραφης!

ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ απο την ΑΛΚΙΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Ειναι κατι σημαδια στην ψυχη μου,που δεν θα σβησουν ποτε.

Οπως... τα παλια καταγματα.

Οταν αλλαζει ο καιρος ποναν....

ΑΝΕΜΩΛΙΑ απο τον ΙΣΙΔΩΡΟ ΖΟΥΡΓΟ

ανεμωλια στη γλωσσα του Ομηρου ειναι τα λογια του ανεμου,τα ματαια, τα ανωφελα

ενα υπεροχο βιβλιο υμνος στην φιλια,στην παρεα,το δεσιμο ,οι υποσχεσεις που τηρηθηκαν, για τις αληθινες σχεσεις που αντεχουν!

μια γραφη ΕΛΛΗΝΙΚΗ με ολο τον πλουτο της υπεροχης γλωσσας μας απο εναν συγγραφεα ο οποιος ξερει να την τιμα και να την χειριζεται!

Κ. Ζουργο με ταξιδεψατε..σε γειτονιες,σε σκεψεις,σε σχεσεις...αυθορμητα το μυαλο μου σιγοτραγουδουσε..."πουναι τα χρονια ωραια χρονια...."...Σας ευχαριστω!

ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΣ

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

-Τι βιβλιο! Σαν να εγκαινιαζει κατι νεο στην ελληνικη λογοτεχνια! 

- Με μαγεψε! με την προτοτυπη  περα απο τα συνηθισμενα υποθεση τον ευρηματικο τροπο που περναει επικαιρα μηνυματα τις μεταφυσικες σκηνες που καθηλωνουν!

ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ

Η Μαρω Βαμβουνακη εγραψε: 

...μου δινεις την αισθηση πως τουτο το βιβλιο - συντριβανι το εγραφες νυχτες,τοτε  που η ησυχια  σου επετρεπε να ακους τα πιο ψιθυριστα ,τα πιο μυστικα και απομακρα  των ανθρωπων ,της φυσης  και του ανεξιχνιαστου.....

 ΤΕΡΑ ΑΜΟΥ

μια θαλασσινη μπαλαντα...

 Σημερα επελεξα να παρουσιασω οχι ενα βιβλιο αλλα εναν δημιουργο ΝΙΚΟΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ! 

Μολις τελειωσα την αναγνωση και των τριων βιβλιων και εχω μοναχα μια καταθεση να κανω:

' ΧΟΡΤΑΣΑ" ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ!

"ΧΟΡΤΑΣΑ" ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!

"ΧΟΡΤΑΣΑ" ΕΙΚΟΝΕΣ!

αυτον τον συγγραφεα διαβαστε τον με τα ματια της ψυχης ανοιχτα!

ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟΝ! ΣΑΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ!

ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ απο τον YALOM IRVIN

Μεσα απο μια σειρα μυστικες συμφωνιες , ο μεγαλος γερμανος φιλοσοφος Φρηντριχ Νιτσε  και ο αυστριακος γιατρος Γιοζεφ Μπροιερ ,ενας απο τους πατερες τηε ψυχαναλυσης ,συναντιουνται στην Βιενννη του 19ου αιωνα,σε μια εμπνευσμενη διαδικασια διπλης ψυχοθεραπειας

Σε αυτην την περιπετεια υπαρξιακης αναζητησης εμπλεκονται ενας νεαρος γιατρος ονοματι Ζιγκμουντ Φροιντ, μια θυελλωδης γυναικα , η Λου Σαμορε,και μια σαγηνευτικη ασθενης, η Αννα Ο που στοιχειωνει την ψυχη του γιατρου της

Ο χαρισματικος Γιαλομ ξεδιπλωνει θαυμασια μια καταπληκτικης ευφυιας ιδεα! Στηνει ενα φανταστικο δημιουργημα ,απο αληθινους ηρωες,απο πολλα ψηγματα αληθινων περιστατικων  κι οπου εισερχεται η φαντασια , γινεται με αληθοφανη τροπο,βασει των βιογραφικων,του τροπου ζωης  και σκεψης των ηρωων και των συνηθειων τους

Κρατω μονο μια κριτικη που με κανει να ελπιζω ακομη: "Ειμαι 16 χρονων. Το διαβασα μεσα σε δυο μερες και ηταν απο τα καλυτερα που εχω διαβασει! Ηταν η πρωτη φορα  που ηρθα σε επαφη με τον Νιτσε και πραγματικα με ενθουσιασε, οπως με ενθουσιασε ολο το βιβλιο: πλοκη,ιδεες...Αισθανομαι ενα βημα πιο κοντα στην αυτογνωσια...Ανυπομονω να διαβασω και τα υπολοιπα του Yallom!!!"

Στην προ(σ)κληση του Νιτσε " τι αξιζει ενα βιβλιο που δεν μας παει περα απο ολα τα βιβλια", ο Υallom απαντα με ενα τεραστιο  ΝΑΙ!

Με μια λεξη: Εκπληκτικο βιβλιο,απλα οταν το διαβαζεις να εισαι απολυτα αφοσιωμενος εκει! Εχει πολλα να σου πει....

Σας προτεινω να δειτε την θαυμασια θεατρικη παρασταση  ' Οταν εκλαψε ο Νιτσε" Αξιζει!!!!

Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ απο την ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ

Ενα βιβλιο το οποιο συνδιαζει τη λογοτεχνια  με τη φιλοσοφια και την ψυχαναλυση

Η Μαρω Βαμβουνακη τολμα ,εκτος απο τις δυστυχισμενες μερες, να ακολουθησει την Ρωξανη  και στην ευτυχισμενη ζωη της παρολο που οι περισσοτεροι συγγραφεις αποφευγουν  να περιγραφουν την ευτυχια απο φοβο μην γινουν βαρετοι στους αναγνωστες ,που εχουν συνηθισει να την βλεπουν  ως αναμονη και επιδιωξη και οχι να την ζουν!

Μας δειχνει οτι οι πρωτες υλες για την ευτυχια  ειναι απλα, καθημερινα πραγματα  και μας μεταγγιζει  την ελπιδα  οτι μπορουμε και εμεις, οπως η Ρωξανη, να ξεφυγουμε απο τον παλιο μιζερο εαυτο μας  και να ανακαλυψουμε τον δικο μας παραδεισο φτανει να το θελουμε.

Μας δινει ελπιδα. Μια ελπιδα που την εχουμε μεγαλη αναγκη στην εποχη μας που βιωνει την κριση οχι μοναχα στην οικονομια αλλα και στις ανθρωπινες σχεσεις λογω εκπτωσης αξιων και συνειδησης.

Μια ελπιδα που εχουμε μεγαλη αναγκη  αφου κανει προσφορο το εδαφος της ψυχης μας ,ωστε να ριζωσουν τα ονειρα μας και να ανθισουν

Ας παρουμε ομως τα πραγματα με τη σειρα

Ο ερωτευμενος πολωνος δημιουργει το πρωτο σασπενς,που ειναι σαν αυτο του 'περιμενοντας τον Γκοντο".Φτανουμε σχεδον στη μεση του εργου και ο πολωνος δεν εμφανιζεται

Αναρωτιομαστε: λες να μην εμφανιστει και αυτος καθολου ,οπως ο Γκοντο?Ομως για τον Γκοντο μιλανε οι δυο ηρωες του εργου απο την αρχη,αυτον περιμενουν.Για τον πολωνο ομως δεν βλεπουμε ουτε την ελαχιστη αναφορα,παρα μοναχα στον τιτλο.Τι συμβαινει?

Και το δευτερο σασπενς:

Η ηρωιδα,μια πετυχημενη ηθοποιος,εξαφανιζεται μυστηριωδως. Τι συνεβη? Την απηγαγαν?τη δολοφονησαν και εξαφανισαν το πτωμα της?Βουτηξε το αυτοκινητο της στα παγωμενα νερα ενος λιμανιου? η τι?

Δεν συνεβη τοποτα απο αυτα. Η Ρωξανη Δανηλατου..ερωτευθηκε....

Ο κ. Νικου ειπε: ο "Ερωτευμενος Πολωνος"  ειναι ενα μυθηστορημα πανω στην ευτυχια,την απλη, αγνη  ευτυχια που βρισκεται στην χειροπιαστη καθημερινοτητα.Περα και πανω απο οποιαδηποτε πλοκη, απο μυθιστορηματικες ανατροπες  και συγγραφικα τερτιπια....η ευτυχια . Μας το λεει η ιδια η Βαμβουνακη παρεμβαινοντας  ως συγγραφεας μεσα στην ιστορια της. Το θεωρειτε απλο? Ειναι μεγαλειωδες!