Χριστουγεννα του 2010,εποχη κρισης, που ομως μενει στο περιθωριο της υπαρξιακης περιπετειας των ηρωων.
Τα γιορτινα φωτα και τα λαμπιονια απλως μεγαλωνουν το γυρω σκοταδι μετατρεποντας το σε θλιβερο σκηνικο
Η Καρυστιανη στο μεσα σκοταδι εστιαζει, στα σκοτεινα χριστουγεννα των μοναχικων ψυχων ( εχω παιδια? εχω εγγονια? ποιος ναναι βρε μακη? και οσοι απομειναμε γυρω - γυρω , καθαριζουν με ενα ξερο τηλεφωνημα για χρονια πολλα. ..ενος λεπτου υποθεση με κανανε. σελ.166)
ποσα χρωματα εχει αραγε η μοναξια.......
Τα γιορτινα φωτα και τα λαμπιονια απλως μεγαλωνουν το γυρω σκοταδι μετατρεποντας το σε θλιβερο σκηνικο
Η Καρυστιανη στο μεσα σκοταδι εστιαζει, στα σκοτεινα χριστουγεννα των μοναχικων ψυχων ( εχω παιδια? εχω εγγονια? ποιος ναναι βρε μακη? και οσοι απομειναμε γυρω - γυρω , καθαριζουν με ενα ξερο τηλεφωνημα για χρονια πολλα. ..ενος λεπτου υποθεση με κανανε. σελ.166)
Εννεα αδελφακια διηγηματα μεσα σε ενα χριστουγεννιατικο τοπιο ισως γιατι οι χριστουγεννιατικες ιστοριες,οπως εγραψε ο κ.Ξενοφων Μπροντζακης για το βιβλιο,ειναι μελαγχολικες απο παραδοση σαμπως αυτο να οριζει το περιφημο πνευμα των χριστουγεννων
Ιδιαιτεροι ανθρωποι οι ηρωες της Καρυστιανη , οχι "σπουδαιοι" με τα τρεχοντα μετρα και σταθμα αλλα με σαρκα και αιμα πολεμουν το εναντιον της τυχης τους
δεν χωρανε στο σωμα τους, δεν ξερει να το πει το στομα τους,αλλα αναπνεουν,αγαπουν,μοιραζονται,νοιαζονται,κερδιζουν και χανουν,χανονται,προσπαθουν λειψα να μη " λειπουν απο τη ζωη τους"
χριστουγεννιατικα διηγηματα για καιρους ακατανοητους σαν τον δικο μας,καυσοξυλα απο ανθρωπινη υλη για αορατη εστια της καρδιας.
Η Καρυστιανη κοιταζει πισω απο την λαμπερη οψη των Χριστουγεννων ,παραλληλα ομως φωτιζει με αναπαντεχο τροπο το σκοταδι της οικονομικης κρισης, υπενθυμιζοντας μας τις συναισθηματικες μας εφεδρειες. Και σε αυτους τους σκαιους καιρους τουτο να κρατησουμε ...την συναισθηματικη μας εφεδρεια και ας σταθουμε να αφουγκραστουμε τους ανθρωπους γυρω μας που ψιθυριζουν την φραση του Εμπειρικου: " ΠΑΡΕ ΤΗ ΛΕΞΗ ΜΟΥ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
σαν γλυκο του κουταλιου